Teleskop SkyWatcher 90/900 – krótkie podsumowanie

Tuba optyczna 90/900
Wydawać się może, że obserwacje nieba wymagają dużych, bardzo drogich sprzętów. Oczywiście, większe teleskopy mają dużą zdolność rozdzielczą i na pewno dają dużo jaśniejsze obrazy nieba. Postarajmy się jednak odpowiedzieć sobie na pytanie, co widać przez teleskop 90/900 i czy spełni on wymagania początkującego obserwatora nieba.

Ogólne dane tuby
Tuba optyczna SW 90/900 jest typowym refraktorem achromatycznym. Światłosiła f/10 sprawia, że nie stawia aż takich dużych wymagań dla okularów, przez co nawet budżetowe Plossle czy posiadany przeze mnie SW Zoom 8-24 świetnie działa w tym teleskopie. Wyciąg okularowy obsługuje tylko standard 1,25”, co może być pewną przeszkodą przy chęci zastosowania teleskopu do obserwacji szerokich pól czy też rozległych mgławic. Sama tuba wyposażona jest w gniazdo montażowe szukacza, więc bez problemu możemy stosować zarówno szukacze 6×30, 9×50 jak również szukacze star pointer.

Montaż AZ czy EQ
Często pojawia się dylemat, czy lepiej używać teleskopu z montażem AZ czy EQ. Z moich osobistych doświadczeń z tubą 90/900 nie mam jednoznacznych preferencji. Oczywiście, jeśli zależy mi na śledzeniu ruchu planet w czasie nagrywania sekwencji wideo, wtedy wybieram do obserwacji montaż EQ 3-2 z napędem. Z kolei w sytuacjach kiedy chcę poobserwować i zależy mi na niewielkiej masie i zarazem dużej mobilności, wtedy korzystam z montażu AZ3 z mikroruchami. Mikroruchy znacznie ułatwiają utrzymanie planety w polu widzenia nawet w stosunkowo dużych powiększeniach, które są niezbędne do obserwacji.

Aberracja chromatyczna i sposób na jej zniwelowanie.
Tuba optyczna SW 90/900 posiada szczątkową aberrację chromatyczną. Objawia się ona tym, że w czasie obserwacji jasnych, punktowych obiektów, pojawiają się wokół nich niebieskie i czerwone obwódki. Najbardziej uwidaczniają się przy obserwacji Wenus, Marsa i Jowisza, przez co znacząca spada jakość obrazu. Rozwiązaniem okazał się filtr SemiApo, który prawie całkowicie redukuje z tym teleskopem aberrację, znacznie poprawiając obraz. Oczywiście, odbywa się to kosztem niewielkiego ściemnienia obiektu, alb planety są jasne, więc nie ma to złego wpływu. W przypadku obserwacji ciemniejszych obiektów gwiazd i mgławic, aberracja jest niewidoczna i nie potrzeba stosować filtra SemiApo

Sprzęt wykorzystany do testów
Poniżej znajduje się lista akcesoriów i sprzętu, które były wykorzystywane do testu teleskopu
1. Tuba optyczna 90/900
2. Nasadka kątowa 1,25”
3. Okulary PL 25, 9, 6 mm
4. Okular Zoom 8-24
5. Filtr Baader ND5
6. Filtr UHC-S
7. Filtry planetarne czerwony, pomarańczowy i zielony
8. Montaż AZ3
9. Montaż EQ 2-3

Słońce
W trakcie obserwacji teleskopem, tarcza słoneczna jest bardzo wyraźnie zarysowana i kontrastowa. Plamy przez okular 25mm wyglądają bardzo ostro i wyraźnie. Po zastosowaniu okularu 8-24mm możemy dobrać taką ogniskową okularu, przy której widoczna stanie się bez problemu granulacja. Dodatkowo, bardzo pomaga filtr pomarańczowy, który jeszcze bardziej uwidacznia różnicę jasności plam, pochodni i fotosfery.

Księżyc
Księżyc w teleskopie 90/900 wygląda przepięknie. Jakość optyki pozwoliła mi na obserwację kraterów o średnicy 2,5 km, co jest bardzo dobrym wynikiem. Wbrew pozorom, aberracja chromatyczna nie jest bardzo dokuczliwa i po zastosowaniu soczewki Barlowa, bez problemu pokusiłem się o zastosowanie powiększeń pond 200x. Nie zauważyłem znaczącego spadku jakości obrazu. Widoki poszarpanych pasm górskich na długo zostaje w pamięci i gorąco zachęcam posiadaczy refraktorów do obserwacji Księżyca. Naprawdę warto.

Merkury
Obserwując Merkurego, nie byłem w stanie dostrzec niczego, oprócz fazy planety.

Wenus
Wenus, ze względu na silny blask, przede wszystkim wymagała zmniejszenia jasności. Zastosowałem w tym celu czerwony filtr z bardzo dobrym skutkiem. Obraz planety jest bardzo ostry i wyraźny. Za każdym razem widoczna faza. W czasie jednej obserwacji, zimą, udało mi się dostrzec na Wenus ciemniejsze chmury przy korzystaniu z okularu PL6mm. Wenus również można obserwować w ciągu dnia i takie teleskop jak najbardziej umożliwia ich przeprowadzenie.

Mars
Obserwacji Marsa dokonywałem w czasie opozycji w 2018r. Przez okular zoom 8-24 i pomarańczowy filtr wyraźnie widziałem czapy polarne i ciemniejsze obszary, nazywane kontynentami.

Jowisz
Jowisza zazwyczaj obserwuję używają filtra SemiApo. W zależności od warunków obserwacyjnych, dostrzegam na Jowiszu pasy, Wielką Czerwoną Plamę a w czasie idealnej przejrzystość atmosfery cienie księżyców i delikatnie poszarpane brzegi pasów.

Saturn
Saturn wymaga większych powiększeń niż Jowisz. W teleskopie 90/900 mogę dostrzec jego pierścienie i Przerwę Cassiniego. Niekiedy dostrzegalny staje się też pas na tarczy planety.

Uran i Neptun
Urana i Neptuna widziałem jako niebieskawe tarczki w dużych powiększeniach.

Obiekty poza Układem Słonecznym
Teleskop sprawdzałem również w obserwacjach obiektów głębokiego nieba i gwiazd podwójnych/wielokrotnych. Słynnym testem rozdzielczości i jakości optyki jest próba rozdzielenie gwiazdy epsilon Lyra. Próbę tą teleskop przeszedł bez problemu. Cztery składniki widziałem wyraźnie rozdzielone już przy powiększeniu 100x. Również nie było problemu z rozdzieleniem Kastora w Bliźniętach, czy też Mizara w Wielkiej Niedźwiedzicy. Gromady otwarte np. M44, M45 czy np.
Gromada Podwójna w Perseuszu przez okular 25mm wspaniale prezentują się, ukazując całe mnóstwo gwiazd. Gromady kuliste, ze względu na średnicę teleskopu, wynoszącą 90mm, widoczne są jako duże plamki światła. Nie ma możliwości rozdzielenie ich na pojedyncze gwiazdy
Najjaśniejsze mgławice emisyjne i planetarne również są bez problemu dostrzegalne. Szczególnie podoba mi się mgławice M57 i M27, które wyraźnie pokazują swoje kształty. Użycie filtra UHC-S znacząco poprawie kontrast i szczegółowość ich obrazu. Galaktyki, podobnie jak gromady kuliste wyglądają jak plamki światła o rożnych kształtach i natężeniu

Ogólne spostrzeżenia
Jeśli stawiamy pierwsze kroki w astronomii, lub zależy nam przede wszystkim na obserwacji planet, zakup teleskopu SW 90/900 okaże się bardzo dobrym wyborem. Dzieje się tak, ponieważ teleskop daje bardzo kontrastowe obrazy. Jeśli jednak bardziej zależy nam na obserwacji obiektów mgławicowych, warto zakupić sprzęt o większej średnicy, np. 130/900. Planety będą mniej kontrastowe, jednak zwiększy się ilość zbieranego światła, tak potrzebnego w obserwacji ciemnych, rozległych obiektów.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Astronomia, Recenzje i Testy i oznaczony tagami , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Możliwość komentowania została wyłączona.