Recenzja nowych lornetek Delta Optical Titanium HD oraz porównanie ich z popularnym modelem Chase ED

Gdy sypnęło nagrodami dla lornetek z serii lornetek Delta Optical Titanium HD ED, postanowiłem sprawdzić jak się spisują obie przedstawicielki tej rodziny pod gwiaździstym niebem ale również w trakcie wycieczek w teren czy obserwacji ptaków oraz samolotów na przelotówkach. Dodatkowo jako trzecią sparingpartnerkę wybrałem znaną od dwóch lat lornetkę z serii Chase ED. Wyniki w celu lepszej konfrontacji wpisałem do poniższej tabeli zbiorczej.

PARAMETR

Titanium HD 10×42 ED

Titanium HD 8×42 ED

DO Chase 10×42 ED

Komplet fabryczny Sztywny futerał obszyty cordurą, typowy dla wszystkich przedstawicieli rodziny Titanium; dobrze dopasowany deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe ściśle przylegają na podwójnym rancie; wygodny pasek neoprenowy, ściereczka do czyszczenia optyki Sztywny futerał obszyty cordurą, typowy dla wszystkich przedstawicieli rodziny Titanium; dobrze dopasowany deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe ściśle przylegają na podwójnym rancie; wygodny pasek neoprenowy, ściereczka do czyszczenia optyki Sztywny futerał tworzywowy, identyczny jak lornetki z serii Forest; płytki ale dobrze przylegający deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe dobrze przylegają na pojedynczym rancie
Obiektywy Powłoki fioletowo-błękitne, przechodzące w pomarańczowe przy patrzeniu pod ostrym kątem Powłoki fioletowo-błękitne, przechodzące w pomarańczowe przy patrzeniu pod ostrym kątem Powłoki ciemno-zielone, przechodzące we wrzosowe przy patrzeniu pod ostrym kątem
Okulary Kolory powłok identyczne jak na obiektywach; wyraźnie widoczny krzyż od pryzmatów; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; precyzyjna regulacja dioptrii w prawym okularze Kolory powłok identyczne jak na obiektywach; wyraźnie widoczny krzyż od pryzmatów; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; precyzyjna regulacja dioptrii w prawym okularze Kolory powłok zielono-błękitne; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach;
Pokrętło ostrości Pełny kąt obrotu to 345o; pokrętło metalowe, radełkowane, obraca się z dosyć dużym oporem ale płynnie Pełny kąt obrotu to 345o; pokrętło metalowe, radełkowane, obraca się z dosyć dużym oporem ale płynnie Pełny kąt obrotu to aż 880o; obraca się bardzo lekko; posiada około 10o luzu (jałowy obrót); z precyzyjną regulacją dioptrii pod pokrętłem
Wyjście statywowe Są dwa wyjścia statywowe, po jednym na każdym zawiasie Są dwa wyjścia statywowe, po jednym na każdym zawiasie Jest jedno wyjście statywowe
Obudowa Gumowa, o strukturze „radełkowanej”; dobrze leży w rękach Gumowa, o strukturze „radełkowanej”; dobrze leży w rękach Gumowa, o strukturze rowkowanej; dobrze leży w rękach
Masa (z kompletem dekielków) – pomierzona

790 g

790 g

715 g

Zakres regulacji rozstawu oczu – pomierzony

57-78 mm

57-78 mm

55-75 mm

Średnica okularów – pomierzona

24 mm

24 mm

21 mm

Wyniki testu latarkowego

38 mm – widać „miękką” diafragmę okularów a nie ostrą diafragmę obiektywów

39 mm – widać „miękką” diafragmę okularów a nie ostrą diafragmę obiektywów

42 mm

Ostrość minimalna – pomierzona

1,8 m

1,7 m

2,1 m

Głębia ostrości 100 m-∞ – na krótszych dystansach trzeba się trochę nakręcić pokrętłem ostrości 60 m-∞ – na krótszych dystansach wystarczą drobne korekty pokrętłem ostrości 80 m-∞ – na krótszych dystansach trzeba się trochę nakręcić pokrętłem ostrości
Ostre pole widzenia w obserwacjach dziennych

~80 %

~90 %

~85 %

Ostre pole widzenia na gwiazdach

~70 % – do tego dochodzą znaczne zniekształcenia przy diafragmie np. Księżyc zmienia się w elipsę o proporcjach boków 2:3

~80 %

~80 %

Wielkość pola widzenia pomierzona na gwiazdach

W polu widzenia z minimalnym zapasem mieszczą się Mizar i Alkaid w Wielkim Wozie o separacji 6,85o – pole zgodne z deklaracjami producenta +/- 0,1o

W polu widzenia na styk mieszczą się Merak i Phecda w Wielkim Wozie o separacji 7,85o – pole minimalnie większe od deklaracji producenta

W polu widzenia na styk mieszczą się Mekbuda i Mebsuta w Bliźniętach o separacji 6,45o – pole minimalnie większe od deklaracji producenta

Dystorsja Korygowana bardzo dobrze, pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych po przekroczeniu 80% promienia pola widzenia Korygowana bardzo dobrze, pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych po przekroczeniu 80% promienia pola widzenia Pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych zaraz po przekroczeniu 50% promienia pola widzenia
Aberracja chromatyczna W środku pola widzenia praktycznie brak, na brzegu pola widzenia na zauważalnym ale małym poziomie W środku pola widzenia praktycznie brak, na brzegu pola widzenia na zauważalnym ale małym poziomie W środku pola widzenia na minimalnym poziomie, na brzegu pola widzenia pomiędzy poziomem małym a średnim
Koma Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 70% pola widzenia, przy diafragmie na bardzo dużym poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie
Astygmatyzm Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie
Wierność oddania kolorów Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową
Transmisja Na wysokim poziomie, nawet o zmierzchu widać dużo szczegółów Na wysokim poziomie, nawet o zmierzchu widać dużo szczegółów Obraz minimalnie ciemniejszy niż w lornetkach z serii HD; zasięg gwiazdowy o 0,1mag mniejszy niż w lornetce HD 10×42

Kilka zdjęć detali testowanych lornetek:

W podsumowaniu mogę powiedzieć, że lornetka DOT HD 10×42 ED byłaby zwycięzcą testów, gdyby tylko jej rekordowe pole widzenia było lepiej skorygowane przy diafragmie. Lornetka DOT HD 8×42 ED, korygująca większość wad optycznych w sposób dobry lub bardzo dobry okazała się zwycięzcą porównania. Z kolei lornetka DO Chase 10×42 ED ustępowała obydwu dużo droższym towarzyszkom naprawdę niewiele, pozostawiając po sobie bardzo dobre wrażenie. 

Tomasz Miazgowicz

Poniżej linki do recenzowanych lornetek:

Titanium HD 8×42

https://deltaoptical.pl/lornetka-delta-optical-titanium-hd-8×42-nbsp-ed?from=listing&q=titanium+hd

Titanium HD 10×42

https://deltaoptical.pl/lornetka-delta-optical-titanium-hd-10×42-nbsp-ed?from=listing&q=titanium+hd

Chase ED 10×42

https://deltaoptical.pl/lornetka-delta-optical-chase-10×42-nbsp-ed

Ten wpis został opublikowany w kategorii Astronomia, Bez kategorii, Lornetki, Recenzje i Testy, Turystyka i oznaczony tagami , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

1 Responses to Recenzja nowych lornetek Delta Optical Titanium HD oraz porównanie ich z popularnym modelem Chase ED