Gdy sypnęło nagrodami dla lornetek z serii lornetek Delta Optical Titanium HD ED, postanowiłem sprawdzić jak się spisują obie przedstawicielki tej rodziny pod gwiaździstym niebem ale również w trakcie wycieczek w teren czy obserwacji ptaków oraz samolotów na przelotówkach. Dodatkowo jako trzecią sparingpartnerkę wybrałem znaną od dwóch lat lornetkę z serii Chase ED. Wyniki w celu lepszej konfrontacji wpisałem do poniższej tabeli zbiorczej.
|
PARAMETR |
Titanium HD 10×42 ED |
Titanium HD 8×42 ED |
DO Chase 10×42 ED |
| Komplet fabryczny | Sztywny futerał obszyty cordurą, typowy dla wszystkich przedstawicieli rodziny Titanium; dobrze dopasowany deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe ściśle przylegają na podwójnym rancie; wygodny pasek neoprenowy, ściereczka do czyszczenia optyki | Sztywny futerał obszyty cordurą, typowy dla wszystkich przedstawicieli rodziny Titanium; dobrze dopasowany deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe ściśle przylegają na podwójnym rancie; wygodny pasek neoprenowy, ściereczka do czyszczenia optyki | Sztywny futerał tworzywowy, identyczny jak lornetki z serii Forest; płytki ale dobrze przylegający deszczochron na okulary; dekielki obiektywowe dobrze przylegają na pojedynczym rancie |
| Obiektywy | Powłoki fioletowo-błękitne, przechodzące w pomarańczowe przy patrzeniu pod ostrym kątem | Powłoki fioletowo-błękitne, przechodzące w pomarańczowe przy patrzeniu pod ostrym kątem | Powłoki ciemno-zielone, przechodzące we wrzosowe przy patrzeniu pod ostrym kątem |
| Okulary | Kolory powłok identyczne jak na obiektywach; wyraźnie widoczny krzyż od pryzmatów; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; precyzyjna regulacja dioptrii w prawym okularze | Kolory powłok identyczne jak na obiektywach; wyraźnie widoczny krzyż od pryzmatów; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; precyzyjna regulacja dioptrii w prawym okularze | Kolory powłok zielono-błękitne; muszle okularowe z klik-stopem o trzech położeniach; |
| Pokrętło ostrości | Pełny kąt obrotu to 345o; pokrętło metalowe, radełkowane, obraca się z dosyć dużym oporem ale płynnie | Pełny kąt obrotu to 345o; pokrętło metalowe, radełkowane, obraca się z dosyć dużym oporem ale płynnie | Pełny kąt obrotu to aż 880o; obraca się bardzo lekko; posiada około 10o luzu (jałowy obrót); z precyzyjną regulacją dioptrii pod pokrętłem |
| Wyjście statywowe | Są dwa wyjścia statywowe, po jednym na każdym zawiasie | Są dwa wyjścia statywowe, po jednym na każdym zawiasie | Jest jedno wyjście statywowe |
| Obudowa | Gumowa, o strukturze „radełkowanej”; dobrze leży w rękach | Gumowa, o strukturze „radełkowanej”; dobrze leży w rękach | Gumowa, o strukturze rowkowanej; dobrze leży w rękach |
| Masa (z kompletem dekielków) – pomierzona |
790 g |
790 g |
715 g |
| Zakres regulacji rozstawu oczu – pomierzony |
57-78 mm |
57-78 mm |
55-75 mm |
| Średnica okularów – pomierzona |
24 mm |
24 mm |
21 mm |
| Wyniki testu latarkowego |
38 mm – widać „miękką” diafragmę okularów a nie ostrą diafragmę obiektywów |
39 mm – widać „miękką” diafragmę okularów a nie ostrą diafragmę obiektywów |
42 mm |
| Ostrość minimalna – pomierzona |
1,8 m |
1,7 m |
2,1 m |
| Głębia ostrości | 100 m-∞ – na krótszych dystansach trzeba się trochę nakręcić pokrętłem ostrości | 60 m-∞ – na krótszych dystansach wystarczą drobne korekty pokrętłem ostrości | 80 m-∞ – na krótszych dystansach trzeba się trochę nakręcić pokrętłem ostrości |
| Ostre pole widzenia w obserwacjach dziennych |
~80 % |
~90 % |
~85 % |
| Ostre pole widzenia na gwiazdach |
~70 % – do tego dochodzą znaczne zniekształcenia przy diafragmie np. Księżyc zmienia się w elipsę o proporcjach boków 2:3 |
~80 % |
~80 % |
| Wielkość pola widzenia pomierzona na gwiazdach |
W polu widzenia z minimalnym zapasem mieszczą się Mizar i Alkaid w Wielkim Wozie o separacji 6,85o – pole zgodne z deklaracjami producenta +/- 0,1o |
W polu widzenia na styk mieszczą się Merak i Phecda w Wielkim Wozie o separacji 7,85o – pole minimalnie większe od deklaracji producenta |
W polu widzenia na styk mieszczą się Mekbuda i Mebsuta w Bliźniętach o separacji 6,45o – pole minimalnie większe od deklaracji producenta |
| Dystorsja | Korygowana bardzo dobrze, pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych po przekroczeniu 80% promienia pola widzenia | Korygowana bardzo dobrze, pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych po przekroczeniu 80% promienia pola widzenia | Pierwsze oznaki zakrzywienia linii prostych zaraz po przekroczeniu 50% promienia pola widzenia |
| Aberracja chromatyczna | W środku pola widzenia praktycznie brak, na brzegu pola widzenia na zauważalnym ale małym poziomie | W środku pola widzenia praktycznie brak, na brzegu pola widzenia na zauważalnym ale małym poziomie | W środku pola widzenia na minimalnym poziomie, na brzegu pola widzenia pomiędzy poziomem małym a średnim |
| Koma | Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 70% pola widzenia, przy diafragmie na bardzo dużym poziomie | Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie | Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie |
| Astygmatyzm | Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie | Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie | Pojawia się na gwiazdach po przekroczeniu 80% pola widzenia, przy diafragmie na średnim poziomie |
| Wierność oddania kolorów | Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową | Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową | Prawidłowa – kolory gwiazd zgodne ze swoją barwą widmową |
| Transmisja | Na wysokim poziomie, nawet o zmierzchu widać dużo szczegółów | Na wysokim poziomie, nawet o zmierzchu widać dużo szczegółów | Obraz minimalnie ciemniejszy niż w lornetkach z serii HD; zasięg gwiazdowy o 0,1mag mniejszy niż w lornetce HD 10×42 |
Kilka zdjęć detali testowanych lornetek:
W podsumowaniu mogę powiedzieć, że lornetka DOT HD 10×42 ED byłaby zwycięzcą testów, gdyby tylko jej rekordowe pole widzenia było lepiej skorygowane przy diafragmie. Lornetka DOT HD 8×42 ED, korygująca większość wad optycznych w sposób dobry lub bardzo dobry okazała się zwycięzcą porównania. Z kolei lornetka DO Chase 10×42 ED ustępowała obydwu dużo droższym towarzyszkom naprawdę niewiele, pozostawiając po sobie bardzo dobre wrażenie.
Tomasz Miazgowicz
Poniżej linki do recenzowanych lornetek:
Titanium HD 8×42
https://deltaoptical.pl/lornetka-delta-optical-titanium-hd-8×42-nbsp-ed?from=listing&q=titanium+hd
Titanium HD 10×42
https://deltaoptical.pl/lornetka-delta-optical-titanium-hd-10×42-nbsp-ed?from=listing&q=titanium+hd
Chase ED 10×42
https://deltaoptical.pl/lornetka-delta-optical-chase-10×42-nbsp-ed
1 Responses to Recenzja nowych lornetek Delta Optical Titanium HD oraz porównanie ich z popularnym modelem Chase ED