Rozpoczyna się jeden z najbardziej atrakcyjnych obserwacyjnych miesięcy w roku. We wrześniu bowiem noce są jeszcze dość ciepłe, a niebo ciemne.
W połowie miesiąca, w centralnej Polsce o godzinie 21-wszej zacznie się prawdziwa noc astronomiczna (czyli okres, w którym Słońce znajduje się poniżej 18° pod horyzontem) i potrwa aż do 4-tej nad ranem!

22 września nastąpi zrównanie dnia z nocą i dokładnie o 16:49 rozpocznie się astronomiczna jesień, która potrwa do 21 grudnia. Od tego momentu dzień będzie krótszy od nocy, a noc coraz bardziej widoczna i odczuwalna.
Zmiana faz Księżyca we wrześniu przedstawia się następująco: 8-go – ostatnia kwadra, 16-go – nów, 22-go – pierwsza kwadra, 30-go – pełnia. W apogeum Księżyc znajdzie się 7-go, a w perygeum 19-go. W swej wędrówce po niebie Księżyc spotka się 12-go z Wenus, a 19-go z Marsem.
Na niebie, nad ranem (ale tylko na początku miesiąca) będzie można oglądać Merkurego dość szybko jednak niknącego w blasku wschodzącego Słońca. Planeta ta znajdzie się w koniunkcji górnej 10-go września. Nieco wcześniej nad horyzontem widoczna będzie bardzo jasna Wenus, która po sierpniowej elongacji kieruje się wolno ku Słońcu.
Wieczorami po drugiej stronie nieba nie zobaczymy wielu planet. Nie licząc słabego Urana (29-go września w opozycji) i jeszcze ciemniejszego Neptuna (opozycja miała miejsce 24-go sierpnia) na pierwszą wschodzącą planetę – Jowisza, musimy poczekać przynajmniej do godz. 22-giej. Planeta gigant z każdym dniem będzie pojawiać się na naszym niebie coraz wcześniej, górując nad południowym horyzontem około godz. 5-6-tej. Ale najlepsze warunki do obserwacji tej planety będą dopiero w listopadzie, kiedy to Jowisz znajdzie się opozycji do Słońca (po przeciwstawnej stronie w stosunku do Ziemi).
Natomiast Saturn, tak jak Mars zachodzi wraz ze Słońcem i nie będzie dla nas widoczny.
13-go, Wenus znajdzie się 2,6° od gromady M44, 15-go, o 1° od gwiazdy Asellus Australis.

Zapraszamy do obserwacji.
Marek Substyk